Kościół w Świbiu
Pierwsze ślady osadnictwa na tym terenie odkryto w latach międzywojennych, kiedy to natrafiono na ślady osady kultury łużyckiej. Pierwsza pisemna wzmianka o Świbiu pochodzi z 1299 r. W 1305 r. miejscowość wzmiankowano w rejestrze ujejskim. W spisie z 1447 r. kościół stanowił siedzibę samodzielnej parafii. W 1578 r. pan na Wiśniczach i Świbiu – Fryderyk Schamberg – przeszedł na luteranizm, a kościoły oddał w zarząd predykantom. W czasie wojny trzydziestoletniej, na skutek edyktu cesarskiego z 1629 r., nakazano zwrot kościoła katolikom. Sędziwy pastor ze Świbia – Jan Pistorius konwertował na wiarę katolicką, a kościół przekazano katolikom 23 maja 1629 r. Tydzień później do kościoła w Wiśniczach kanonicznie wprowadzono ks. Jana Casparidesa z Opola. Spokoju jednak nie było w Świbiu. Ludzie mieli za złe staremu pastorowi to, że porzucił luteranizm. Kapłan znalazł schronienie u ks. Casparidesa, u którego zamieszkał na plebanii. Proboszcz z Wiśniczy pełnił odtąd również posługę pasterską w Świbiu. W 1666 r. dobra tworoskie wraz z Wiśniczami i Świbiem przejął hrabia Jerzy Leonard Colonna. Z jego fundacji w 1669 r. wybudowano w Świbiu kaplicę św. Benigny, męczenniczki i towarzyszki św. Urszuli, czczonej w klasztorze czeskim w Zajecovie jako svatá Dobrotivá. Kaplicę pobłogosławił archiprezbiter toszecki – ks. Adam Kowatius 4 lutego 1671 r. Hrabia ustanowił przy kaplicy kapelanię, która funkcjonowała do 1792 r. W 1682 r. hrabia założył niewielki przytułek, który dawał schronienie sześciu ubogim. Do 1925 r. Świbie, jako mater adiuncta, złączone było z parafią w Wiśniczu. W tym też roku ustanowiono przy kościele lokalię, a w 1930 r. ponownie erygowano samodzielną parafię. Po raz pierwszy kościół w Świbiu wzmiankowano w 1447 r. Obecny kościół,zbudowany z kamienia łamanego z pobliskich kamieniołomów, pochodzi z około 1500 r. W 1698 r. stolarz Franciszek Pilarczyk odnowił drewniany sufit kościoła. Obraz Zwiastowania NMP z ołtarza głównego wykonał malarz Wojciech Kłokowicz z Gliwic w 1681 r.
...
[Tutaj pojawi się dalsza część tekstu]
...
[Tutaj pojawi się dalsza część tekstu]
...
[Tutaj pojawi się dalsza część tekstu]
...
[Tutaj pojawi się dalsza część tekstu]
...
[Tutaj pojawi się dalsza część tekstu]